Benmerkezcilik ve Çocuklar

Benmerkezcilik; çocukların ve yetişkinlerin kendi ihtiyaçlarını, isteklerini ve çıkarlarını diğer insanlarınkine tercih etmesi olarak tanımlanır. Bu davranış, çocukların yaşadıkları ortamda kendilerinin önemli olduğunu hissetmelerini sağlar. Ancak, benmerkezcilik aynı zamanda çocuğun diğer insanların ihtiyaçlarını göz ardı etmesine de neden olabilir.

Genellikle, benmerkezcilik çocukluk ve ergenlik döneminde önemli derecede görülür. Erken çocukluk döneminde, çocuklar kendi ihtiyaçlarına odaklanırlar ve kendilerini öncelikli olarak düşünürler. Çocuklar, kendilerine yaklaşım ve davranışlarının çevrelerindeki insanlar tarafından nasıl karşılanacağını fark etmeye başladıklarında, diğer insanların ihtiyaçlarını dikkate almaya başlarlar.

Çocuklarda benmerkezcilik çoğunlukla beş yaşından önce görülür. İlköğretim öğrencileri olan çocuklar, kendi çıkarlarını diğer insanların ihtiyaçlarının önüne koyma eğilimindedir. Ancak, bu durum çocuğun yaşına bağlı olarak değişebilir. Bazı çocuklar, daha erken yaşlarda benmerkezci olmaya eğilimli olabilirlerken, diğerleri daha geç yaşlarda benmerkezci olabilir.

Benmerkezcilik ve Yetişkinlik

Yetişkinlik döneminde, benmerkezcilik genellikle diğer insanların ihtiyaçlarından önce kendi ihtiyaçlarını düşünmeye yönelik bir davranış olarak tanımlanır. Özellikle, toplumdaki baskıların ve beklentilerin çoğu zaman çelişkili olması nedeniyle, yetişkinler çoğunlukla kendi ihtiyaçlarına odaklanmaktan başka seçenekleri olmadığını düşünebilirler.

Yetişkinlerde benmerkezcilik kötü bir davranış olmaktan çok, çevrelerinde ne olup bittiğini anlamak ve kendilerini korumak için gerekli olan bir özellik olarak görülür. Örneğin, sosyal ortamlarda diğer insanların ihtiyaçlarını dikkate almak, diğer insanların kendileri hakkında ne düşündüklerini anlamaya çalışmak ve kendilerini rahat hissetmek için kendilerini koruyabilmek için yetişkinlerin benmerkezci olarak davranmaları gerekir.

Sonuç olarak, benmerkezcilik çocukluk ve yetişkinlik döneminde sıklıkla görülen bir davranıştır. Çocuklar genellikle erken çocukluk döneminde benmerkezci olmaya eğilimli olurken, yetişkinler genelde sosyal ortamlarda kendilerini koruma amacıyla benmerkezci davranırlar. Her iki durumda da, çocukların ve yetişkinlerin diğer insanların ihtiyaçlarını dikkate alması önemlidir.